sosyal medya orucu

 şu fotoğrafı görünce tekrar aklıma gelen disiplin. 
sözlük ve blogum dışında sosyal platform kullanmamaktayım. sözlükte de neredeyse yazarlığımın onaylandığı andan itibaren mesaj bölümümü kapalı tutarak zaman kaybını minimuma indirebiliyorum. 
blog'dan da çok önemli hayvan hakları ihlallerine yönelik ihbarlar ve önemli sahiplendirme ilanları dışında kimse bağlantıya geçmiyor benimle, bu açıdan buradan da fazla zaman kaybım olmuyor. 
ama özellikle son zamanlarda sosyal ağların ve akıllı telefonların artması/gelişmesi ile birlikte tam anlamıyla sanal dünyada yaşayan çok büyük bir kitle ortaya çıktı, bu yönüyle fotodaki gibi ciddi hayati tehlikeye sebebiyet vermeye başladı.
bunun çözümü de tabi ki, iradeli insanlar için gayet verimli olacağını düşündüğüm bu uygulamadır. 

öğrenciyken (asırlar önce) benim de bir kötü alışkanlığım vardı - mesajlaşma. daha doğrusu sadece ders çalışan, asla boş zamanı olmayan, 3 günde toplam 30 dk cenin pozisyonunda uyumayla idare eden biri olarak (sınavlardan sonra 48 saat aralıksız uyumuştum sadece arada gözümü açıp pencereden gökyüzüne bakıyor, "öğlen olmuş", "akşam olmuş" diyor, tekrar uyumaya devam ediyordum, arada "ders çalışmam lazım" diyerek sıçradığım, sınavların bittiğini hatırlayarak tekrar uykuya daldığım anlar dışında) özellikle aile ile iletişmek için zaman kaybı olarak değerlendirdiğim ulaşım anlarında haberleşmeyi seçiyordum, çünkü iletişmeye de ayıracak zamanım yoktu. her neyse...araçlardayken veya yürürken sürekli telefon elimde pıt pıt pıt mesajlaşıyordum. 
yine böyle bir gün okul dönüşü beğendik'e giden, tam da otopark çıkışı o aşırı hızla geçen araçların yoğun olduğu yolda elimdeki telefonla uğraşarak yürürken çok büyük bir tehlike atlatmış, aşırı hızla gelen aracın çarpmasından, karşı kaldırımda duran birisinin deli gibi bağırıp çağırıp beni uyarmak için uğraşması sonucunda kurtulmuş, rabbime o anda o şahsı orada bulundurduğu ve beni haberdar edebildiği için şükretmiştim. 
mutlak ölümden kurtulmama vesile olan o şahsa teşekkür de edememiştim o şokla. öyle şoklu şoklu yürüyüp beğendik'e girmiştim. 
şurada belirterek bu büyük iyiliğini tekrar anmış olayım. allah (c.c.) razı olsun.

velhasıl kelam, benzer ölümcül durumlarla karşılaşmamak için telefonu elden bir bırakmak gerek. bir sosyal medya orucuna girmek gerek. 
hayat çok kısa, yolun sonunda geriye baktığında yaşamın büyük bölümünü sanal dünyada geçirmiş olmaya üzülmemek, hayıflanmamak için bu çok gerekli. 
benim için en iyisi, en çok istediğim teknolojiden tamamen kurtulmak...
inşallah...20)